Nieproszony lokator

[Funeris Venatio]

Nazwa wyprawy: Nieproszony lokator
Prowadzący wyprawę: Diego
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: chęć zdobycia posłuchu wśród półświatka zamku w kolonii
Uczestnicy wyprawy: Funeris Venatio, Gordian Morii


- Możesz nam w takim razie powiedzieć gdzie dokładnie znajduje się ta jaskinia? Ruszymy natychmiast, nie ma co mitrężyć. Gordianie, gotów? - zwrócił się do towarzysza. Spojrzał na siebie jakby po to, by sprawdzić czy wszystko ma na miejscu. Miecz wyraźnie obciążał pas, dwa sztylety znajdowały się w przegródkach na tym samym kawałku skóry, a jego zbroja nie zdradzała żadnych oznak uszkodzenia. Cokolwiek by tam nie było, jeżeli tylko nie miało okazać się białym demonem lub następnym boskim, nie mogło stworzyć poważnego zagrożenia dla dwóch wojowników tego pokroju.

[Diego]

- Podążajcie na północy zachód kierując się w góry, jaskinia znajduje się w pasmie niedaleko obozu. Przejdzie się wzdłuż góry i na pewno rzuci się wam w oczy.

[Gordian Morii]

- W Tobie jako specu od demonów cała nadzieja Funerisie. Ja co najwyżej będę mógł Ci pomóc z czymś mniej demonicznym, chociaż może ten muszkiet się do czegoś nada. Ruszamy?

[Funeris Venatio]

- Ruszamy - powiedział Funeris, ruszając. A ruszyli jak im mówił Diego, na północny-zachód.

[Diego]

Po niespełna kilkominutowym marszu dojrzeliście w oddali sporej wielkości jamę.

[Funeris Venatio]

- To chyba tutaj... - powiedział trochę do siebie anioł. Grota tak mniej więcej przypominała tę, którą mieli odnaleźć, więc należało się spodziewać, że to naprawdę to miejsce. Jeszcze przed wejściem Funeris pobrał odrobinę magicznej energii i wypowiedział słowa inkantacji potrzebnego czaru.
- Elisash - rozległo się, gdy Poeta dobywał miecza. Nad głową jego i Gordiana uniosła się świetlista kula. Przezorny zawsze ubezpieczony.

[Gordian Morii]

- Nie masz jakichś super mocy, które pozwalają Ci zajrzeć do jaskini, bez włażenia do środka? - zapytał Morii sprawdzając muszkiet. Srebrny pocisk tkwił dobrze umocowany wewnątrz komory broni, gotowy na uderzenie z wielką prędkością w kogoś, kto chciałby znaleźć się na trasie jego lotu.
W sumie jakby nie patrzeć bardzo przyjemna broń dla łowcy wampirów...
- Nie dałoby się tej kulki pchnąć troszkę przed nami? - zapytał po chwili - Jak wejdziemy do środka to będziemy się świecili jak latarnie, a tak to światło rozjaśni nam przestrzeń przed nami, a my będziemy skryci przynajmniej dla zwykłych bestii, które nie widzą w mroku, albo są uczulone na mocne światło.

[Funeris Venatio]

- To ma zasięg jakichś 15 metrów, więc popchnę to tylko telekinezą na 16 i będzie w sam raz. - Szybkim impulsem pchnął kulę światła przed siebie na wspomnianą odległość. Zbliżali się do wejścia...

[Gordian Morii]

Gordian jako rasowy strzelec trzymał się lekko z tyłu... Było to niezwykle taktyczne zagranie, gdyż on prócz pięknego stroju nie posiadał żadnego pancerza, który w sumie nie miał żadnego znaczenia w czasie walki z demonami, gdzie bardziej niż ochrona liczyła się szybkość i skoczność. Funeris poza tym był zdecydowanie lepszym wojownikiem i ewentualnym tankiem, który mógł przyjąć na siebie więcej przeciwników.
- Przydałaby się jakaś magia dla zwykłych obywateli. Czułbym się odrobinę pewniej... - szepnął cicho stąpając po kamiennym podłożu jaskini.

[Diego]

Wejście jak i przedsionek jaskini wypełnione były kośćmi ludzi oraz bestii. Idąc w głąb jamy usłyszeliście kroki masywnej istoty.

[Gordian Morii]

- Zartacie spraw, żeby to nie było to co myślę... - powiedział cicho Gordian sam do siebie, a może w sumie do boga wspominając sobie zajścia na Zuesh. Szybko uniósł głowę ku stropowi jaskini oceniając jej wysokość a lawirując pomiędzy kośćmi tak by nie robić zbytniego hałasu rozejrzał się po jaskini oceniając jej walory obronne. Jakieś wystające skały, wnęki dziury czy cokolwiek innego co zapewniłoby mu osłonę. W międzyczasie podniósł wyżej muszkiet opierając go sobie na zgiętym przedramieniu tak by w razie potrzeby móc błyskawicznie podrzucić go w górę do oka i strzelić.

[Diego]

Jaskinia należała do starych tworów tego pasma górskiego, jej wysokość wynosiła ponad 8 metrów i z tak zwanych naturalnych formacji zachowały się jedynie stalagmity, ponieważ wszystko inne zostało zniszczone przez rosłego lokatora. Na podłożu poza stertą kości ludzi i zwierząt można było zauważyć niedawne zdobycze demona. Na tle wapiennego wystroju jaskini w oczy rzucał się korpus mężczyzny z zakrwawionym pergaminem w zaciśniętej dłoni, oraz stare zwłoki z naszyjnikiem na szyi. Spostrzegliście jak w odległości 16 metrów z mroku wyłania się demoniczny behemot.

Demoniczny behemot


Bestia wpadła w szał na wasz widok, po czym przystąpiła do szarży upatrując za cel Gordiana.

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

[Funeris Venatio]

Funeris zadziałał całkiem szybko. Bestia znajdowała się szesnaście metrów od nich, czyli na granicy widzialności zaklęcia światła. Mając w pamięci ostatnie wydarzenia na Zuesh i opowieści Dragosaniego wiedział, że jeden atak jest piekielnie skuteczny przeciwko temu pomiotowi Otchłani. Zaklęcie paraliżu. Demoniczny behemot nie jest odporny na magię umysłu, więc rzucenie takiego zaklęcia po prostu powali tego kolosa na ziemię. Szkoda, że nie znał tego zaklęcia wtedy, gdy spotkali Markunnra i Urzjel...
Wyciągnął więc przed siebie wolną rękę, w której nie dzierżył miecza, i wypowiedział słowa inkantacji, które brzmiały: Aresh iaash. Impuls energii zaczął tworzyć się w jego umyśle i wymknął się w stronę szarżującego behemota. Pocisk zaklęcia dopadł chaotyczną jaźń demona i uderzył w nią z wielką siłą. Szybko odnalazł miejsce odpowiedzialne za sterowanie kończynami i po prostu je sparaliżował. Bestia padła jak długa rozrzucając w koło kości. Funeris zebrał resztki swojej energii magicznej w chwilę potem posłał pocisk esencji w łeb stwora. Tak dla pewności, żeby osłabić tkankę przed tym, jak Gordian pewnie potraktuje ją kulą ze swojego muszkietu.
- Izeshar - padło oczywiście podczas rzucania owego zaklęcia.

//Wykorzystane zaklęcia: Paraliż i Pocisk esencji.

[Gordian Morii]

- Wiedziałem... - zdążył tylko warknąć gdy pędząca góra mięśni i demonicznego cholerstwa wypadła z ciemności. Oj nie, nie zamierzał grać chojraka... Nawet okuty w czarną rudę i cholera wie jaką magię nic nie zrobiłby takiemu czemuś. Cała nadzieja w szybkości i akrobatyce, którą przezornie nabył jeszcze lata temu. Uskoczył w prawo lądując dość miękko pomiędzy porozrzucanymi szczątkami. Impet przyjął na ramię wykorzystując go i towarzyszącą unikowi bezwładność, aby wykonać szybki przewrót sprawiający, podciągnięcie się Moriiego w górę.
Wylądował ostatecznie na prawym kolanie, co dało mu idealną pozycję do strzału. W tym czasie Funeris działał miotając w behemota paraliżującymi zaklęciami, które widział już wcześniej na Zuesh w wykonaniu Dragosaniego.
Rażony magicznym impulsem kolos pieprznął jak długi na ziemię, co dało czas na celowanie. Muszkiet powędrował w górę w momencie, w którym kolejne, nieznane z nazwy zaklęcie w formie pocisku rozbiło się na czerepie demonicznego sługi najgorszych przekleństw wyspy. Zdążył wymierzyć i wystrzelił celując w rogaty łeb. 

[Diego]

Gordian i Funeris pozbawili demona głowy czyniąc z niej krwistą, galaretowatą papkę.

[Gordian Morii]

- Szczerze to nie miałem pojęcia, że we dwóch jesteśmy tak bardzo zajebiści. Gratuluję panie Funerisie. - pokiwał z uznaniem głową po czym wyjął z woreczka pocisk i zaczął przeładowywać muszkiet. Zajęło mu to dłuższą chwilę  bo muszkiet skomplikowaną bronią był, po czym trzymając broń cały czas w rękach wskazał na wnętrze jaskini.
- Sprawdzamy dalej? - w tym momencie rzucił mu się w oczy "świeży" korpus z zaciśniętym w dłoni manuskryptem.
- Ciekawe. - powiedział już sam do siebie i podszedł do zwłok wyciągając z zesztywniałych palców pomiętą kartkę. Złamał przy tym kilka stawów nieszczęśnika ale w dobrej wierze... Zdjął też amulet czy tam medalion z szyi innego truposza i dopiero wtedy przyjrzał się znalezisku. Rozłożył papier i przeczytał...

[Diego]

Na pergaminie znajdowała się notka zapisana chwiejną dłonią.
- Na imię mi Legion, bo nas jest wielu. Jestem wiedzą, jestem potęgą, jestem Valfden. Swoimi dokonaniami ocaliłem to przeklęte państwo, choć moje własne przekleństwo zmusza mnie do pozostawania w cieniu. Moja historia jest wyryta w samej duszy wyspy. Mogą ją odkryć jedynie Ci, którzy się poświęcą szukaniu.

Pozyskałeś:
Nazwa: niezidentyfikowany amulet
Opis: Amulet znaleziony na zwłokach w jamie demonicznego behemota.

[Funeris Venatio]

Funeris wychylając się zza barku Gordiana również przeczytał pergamin. Nie podobała mu się ta sprawa, ani trochę.
- Słowa z mojej wizji...

[Gordian Morii]

- Czyli Ty też? - zapytał wyjmując z wewnętrzne kieszeni kubraka złożoną karteczkę, którą nosił ze sobą od samego powrotu z Zuseh. Złożył list i wyjmując z kieszeni chustkę owinął nią amulet po czym wrzucił go do mieszka wysypując kilka grzywien bezpośrednio do kieszeni.
- Powiem Ci, ze śmierdzi mi to czymś większym. Trzeba będzie odwiedzić króla i powiedzieć mu o tych wizjach, amuletach i innych tego typu sprawach. Powinien wiedzieć, że w koloni dzieje się coś takiego, a jeśli już wie to może w czymś mu pomożemy. Zbadajmy resztę jamy, a potem wyrwiemy mu rogi. Będziemy mieli dowód dla Diego, że problem rozwiązany. Puścisz tę kulę przodem?

[Funeris Venatio]

Funeris przytaknął Gordianowi. Uznał jednak, że najpierw trzeba zbadać bliżej sprawę i zebrać więcej dowodów. W głowie kotłowała mu się jakaś myśl, nie mógł jej do końca pochwycić. Czyżby imię? Jakaś nazwa? Chyba jednak imię... Fenron? Anioł puścił kulę przodem i odezwał się do Gordiana.
- Mówi ci coś imię Fenron?